İnsanı gerçeklerle buluşturmada hayaller bazen yol gösterici olabilir. Ama boş hayaller ve uçuk fanteziler kurarak kendini şahin sanmak farklı bir durum arz eder.

Karga kendini şahin sanır, yükseklerde olmak ister ise, atmosferik basınca dayanamaz. Kendisiyle yüzleşir ve aşağıya inmek zorunda kalır. Kendi gücünü tanımayanlar dolmuşa çabuk biner ve çabucak inerler.

Son Yunanistan seçimlerinde sol partilerin başarısı ve iktidar olması bizdeki solculara vaziyetten durum çıkarma şansı verdi.

Hrant Dink cinayetinden sonra "Hepimiz ermeniz" diyenler, Gezi eylemlerinde yan yana gelenler yine bir araya gelmeye çalışıyorlar. Bunlar rahatlıkla Ermeni, Gezici, Charlie olabiliyorlar, ama nedense bir türlü yerli ve kendileri olamıyorlar.

Yunanistan'da Çipurasın başarısını görüp iktidar hevesine kapılanlar büyük bir kin ve öfke ile üçgeni, altıgeni, beşgeni, paraleli hepsi ajite olmuş durumdalar. Yine, "şer cephesi" ni oluşturma gayreti içindeler.

Derin ekonomik krizden etkilenen birçok yunanlı seçmenin "denize düşen yılana sarılır" misali bu seçimde çaresizlikten Çiprasa sarılmaları anlaşılır bir durum.

13 yıldır başarılı bir şekilde büyümeyi sürdüren bir Türkiye ile iflasın eşiğine gelmiş yunan seçmeninin sandık başındaki tercihleri elbette bir olmaz.

Sonra, Syriza ortak bir umut ve cephe hareketi olduğu unutulmamalı. AK Partiyi devirmek için tüm solun bir araya gelmesi ne yazar?  Diyelim ki, şeytanın bacağını kırdılar ve solu bir cephede topladılar. Bunun içine CHP yi de katmayı başardılar. Hepsinin toplam oyu AK Parti oylarına ulaşma şansı var mı?

Peki, şer cephesindeki nefretin dili olan köşe yazarları ve medya organları solu bir araya getirebilmek için neyin rüyasını görüyorlar? Bir ütopya peşinde toplanma fantezisini onların aklına kimler düşürmüş olabilir?

Şer cephesi; "Hepimiz Yunanlıyız", "Hepimiz Syrizayız, hepimiz Çiprasız" diye Taksim meydanına dökülüp yırtınsalar dahi onlara yunanlılar oy verir mi? Seçmeni; "kafası çalışmaz", "bir şeyden anlamaz", "teneke kafalı", "göbeğini kaşıyan", "bir çuval kömüre, bir kilo pirince satılan insanlar" olarak gören, onların dini, milli duygu ve değerleriyle savaşanlar daha çok iktidar hayalleri kurmaya, ütopyaları üretmeye ihtiyaçları var.

Solcuların Demirtaşa umutla yönelmeleri ve onu Çiprasa benzetmeleri nefret atına binmiş BDP ye ne kazandırır? Demirtaştan lider olmayacağını dağdakiler bile anladılar ama metropol sarhoşları hariç.

Sağdan birçok transferlerle nerede olduğu belli olmayan şaşkın CHP'nin etrafında Türkiye solu toplanabilir mi? Yenilgiye karşı kaşarlanmış ve bağışıklığı olan bir parti ve lideri için bu kaçıncı deneme, bu kaçıncı hayal kırıklığı, bu kaçıncı hezimet olur dersiniz?

Türkiye?yi her alanda çepeçevre kuşatan ve onu istediği gibi yönetecek iktidarsız hükümetler isteyen batılılar, bu seçimde de yine AK Partiye karşı Gezicilerle, Charlie'lerle, Yanke'lerle el ele. Türkiye solunun düştüğü şu perişan hale bakın!

Türkiyedeki halkın kahir ekseriyeti gerçek dost ve düşmanlarımızın, gerçek müttefik ve ortaklarımızın kimler olduklarını artık biliyorlar. Bu da ülkemiz üzerinde oynanacak oyunların başarı şansını azaltıyor.

Aç tavuğun rüyasında mısır görmesi mümkün. Ama ne Kılıçdaroğlunun, ne de Demirtaşın Çipuras olması mümkün değil. Bunlar Başbakan olmadan önce dürüst, ilkeli ve omurgalı, hiç olmazsa Kravat takmamayı (!) Çiprastan öğrenmeliler.

Şahinler yükseklerde uçar. Kargalar ise, sadece o seviyede uçmaya özenirler. AK Parti ile Syiriza, Davudoğlu ile Çipras, Made in Turkey ile Made in Şercephesi arasındaki fark bu işte.

Hayal kurmak züğürdün, onu gerçekleştirmek ise yiğidin işidir.

Haber7


Arif  ALTUNBAŞ

arfltnbs@hotmail.com