Neler yaşadık yaaa….
Neler geçti hayatımızdan etrafınızdan. Hızlı çekim bir görüntü gibi. Her karede değişen yüzümüzün yanından esen rüzgar gibi, saçlarımız uçtu. Yağmur yağdı tepemize, anında kurudu güneş açtı. Yüzümüzde çizgiler belirginleşti, güldük kahkaha attık. Sessizce gözlerimiz doldu, aynı hızla, gözlerimizden yaşlar döküldü. Kurudu ve yine gülümsemeye başladık.
İnsanlar gelip geçti etrafımızdan, omuzumuza çarpıp, saçımızı okşayıp, yüzümüze bakıp. Bin katı ile hızlandırılmış o görüntü içinde mevsimlerle birlikte, zihnimizde, yüzümüzde kalbimizde binlerce eklenti binlerce eksilme ile hayat görüntü almaya hep devam etti.
Gittik geldik, gittiler geldiler. Güldük ağladık. Kırıldık iyileştik, kırdık iyileştirdik. Takvim yaprakları film sahnesi gibi uçuşarak döküldü. Hep kendimizin bambaşka bir haline koşturdu bizi. Yapamam dedik yaptık, başaramam dedik başardık, düşmem dedik düştük, kalkamamam dedik kalktık.
Hayat hızla kayıt almaya devam ediyor. Neden buradayız? Bir gün seyretmek için. Hepsi bizim biricik hikayemiz. Şimdi görüntüleri yavaşlat ve hisset hala o biricik yaşamın içindeyiz.
Sesleri azalt ve olduğun yerde kendi filmin için yeni bir kayıt aç. Film devam ediyor, sayfayı çevir ve kendi hayat senaryonu yaz.
Sevgiler…