Bu hafta size bir soru sormak istiyorum:
“Benim duygusal yemem yok.” diyen var mı aranızda?
Eminim çoğunuz “Yok!” diyeceksiniz.
Ama üzgünüm ,aslında hepimizin duygusal yeme davranışı var.
Son 5–6 yıldır özellikle obezite alanında çalışırken çok net bir şeyi gözlemledim:
İnsanlar bir şekilde kilo verebiliyor; asıl güçlük, verilen kiloyu koruyabilmekte.
Çünkü çoğu zaman uyguladığımız yöntem yanlış oluyor
ya da duygusal yeme ataklarımızı düzenleyemediğimiz için aynı döngüye geri dönüyoruz.
Peki Duygusal Yeme Nedir?
Hepimizin “psikolojik” deyip geçtiği bir durum aslında.
Genel anlamda stresli, üzgün, yorgun, kırgın ya da gergin olduğumuz anlarda
kendimizi şekerli, yağlı, yüksek kalorili yiyeceklere yönelirken buluyorsak
işte, bu duygusal yemedir.
Duygusal yeme, fiziksel açlıkla ilgisi olmayan, tamamen
duygusal boşluğu doldurma ya da rahatlama ihtiyacıdır.
Yani aslında karnımız değil, kalbimiz acıkır.
Sadece Üzgün Olduğumuzda Değil…
Duygusal yeme yalnızca kendimizi kötü hissettiğimizde ortaya çıkmaz.
Bazen tam tersine, keyfimiz yerindeyken, bir arkadaşla oturup söylediğimiz tatlı daduygusal yemeye girebilir.
Ya da sabah işe giderken burnumuza gelen o taze simit kokusuna dayanamayıp
“Bir tane alsam ne olur ki?” dediğimiz o an…
Bazen yalnızca geçmişteki güzel anıları, çocukluğumuzdaki huzuru hatırladığımız için yeriz.
Yani duygusal yeme sadece üzüntüyle değil,
duygu yelpazesinin tüm renkleriyle ilişkilidir: mutluluk, özlem, stres, sıkıntı, heyecan…
Hepsi bizi yemeğe yönlendirebilir.
Fiziksel Açlık mı, Duygusal Açlık mı?
Bu iki durumu ayırmak aslında oldukça kolaydır.
Fiziksel açlık, genellikle son öğünden üç dört saat sonra hissedilir.
Ne bulursanız yersiniz, tıpkı iftar vaktini bekleyen biri gibi.
Gerçek bir enerji ihtiyacı vardır.
Duygusal açlık ise aniden gelir.
Kişi ısrarla belirli bir besine —genellikle şekerli veya kalorili gıdalara — yönelir.
Normalde tüketeceğinden daha fazlasını yer.
Aslında orada kişi, yaşadığı duyguyla baş edemediği için yer.
Yemek kısa süreli bir rahatlama sağlar,
sanki o an tüm duygusal yük azalmış gibi hissedilir.
Ama bu sadece geçici bir rahatlamadır.
Sonrasında pişmanlık ve suçluluk başlar.
Bu duygular, yeniden yeme isteğini tetikler ve kişi kendini bir kısır döngü içinde bulur.
Bir Sonraki Yazıda…
Duygusal yeme, hepimizin yaşamında bir şekilde var.
Önemli olan, bunun farkına varmak ve duygularımızla nasıl baş edebileceğimizi öğrenmek.
Bu konuyla ilgili merak ettiklerinizi ve sorularınızı yazabilirsiniz
çünkü bir sonraki yazıda “Duygusal Yeme ile Nasıl Baş Edebiliriz?” konusuna değineceğiz.
Ne dersiniz, bu döngüyü birlikte kırmaya var mısınız?
Instagram: @uzm.psk.aysesenabayarlar
e-posta: [email protected]
